Pollyanna nın türk versiyonu olan eski bir türk filmi vardır hatırlayanlar hala vardır. işte o filmde kabinlerden fırlarlar, kolkola girip şarkı söylerler , sokaklarda koşturarak müzikal bir hayatın varlığına inanasınız gelir:)işte o filmi çok severim ben. o filmde huysuz amcanın yada teyzenin huysuzluklarına rağmen sevilmeleri çok sıradışı gelir bana. çünkü normal hayatta bunun karşılığını pek görmem. gerçek hayatta insanlar aksini söyleselerde aslında dürüstlükten ve salt insandan hoşlanmazlar. onlar yalan gülücükleri yeğlerler genelde. dürüstçe ve içten gelen bir çaresizliği sahte bir gülüşe değişebilirler. işte ben o filmde kızın o huysuzluklarına rağmen onları sevmesine bayılıyorum:)İnsanlara sevgisini verdiği halde hiç azalmamasına bayılıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder