bir iç çektim evet.
yeter artık diyorum kendime gelmem gerek diyorum.
her seferinde aynı şeyleri tekrar ediyorum.
ama bir türlü kendime haksızlık etmeyi bırakamıyorum.
adalet ve özgürlük benim için en önemli şeyken
kendime adil davranmıyorum kendimi özgür bırakamıyorum.
kimse bana benim kendime verdiğim zararı vermiyor.
benim kendime yaptığım kadar acımasız eleştirileri kimse bana yapmıyor.,
benim kendime duyduğum öfkeyi kimse bana duymuyor.
ve başkaları beni benden daha fazla seviyor, sayıyor.
her saniye kendime kızmaktan yaptığım şeyleri tartıp durmaktan bıktım.
ama bir türlü son veremiyorum.
"güneş doğacak mıydı acaba... doğarsa yaşadığıma inanacaktım..."
ah bak gene oldu.
şu an bile şu yazdıklarıma bakıp " ne kadar melankoliksin !" diyorum kendime.
içimde kocaman bir savaş var.
yaptığım herşey gözüme batıyor.
sanki bir türlü doğruyu yapmıyormuşum gibi.
hep yanlış şıkkı işaretliyormuşum gibi.
sanki yanlış bir yola sapmışımda içimden bir ses sürekli bana bağırıyormuş gibi.
" gitmeeeee yanlış yoldasın"
ve içimde ki sesle sürekli kavga içindeyiz.
kendime olan kırgınlığım kızgınlığım beni insanlardan giderek uzaklaştırıyor.
giderek düşünceler fazlalaşıyor.
sesler azalıyor.
insanlar giderek silikleşiyor ve bir silüet halinimalıyorlar.
kendimle kalıyorum.
en azından o zaman sadece kendimden sorumlu oluyorum o zaman kimseyi kırıp üzdümmü düşüncesi ile de cebelleşmiyorum.
eğer kendime bu kadar haksızlık ediyor durumda olmasaydım bunları da o kadar büyütmezdim eskiden olduğu gibi kırsamda düzeltmenin yoluna bakardım ama şimdi herşey büyük benim için.
zaman ilerledikçe küçülyorum.
kum saatinin üstte kalan kısmı gibiyim zaman geçtikçe azalıyorum.
yok olacağım günü sabırsızlıkla bekliyorum.
tek istediğim bu kadar boktan bir şekilde yok olmamak.
ahh gene yaptım bak
"sorunlu biriydi derler arkamdan:D yanlız ve sorunlu"
neden kendime bunu yapıyorum?
neden
?
erich froma soracak olursak sevgi bunların özünde yatan.
tek ihtiyacım olan kendimi sevmek.demiştim ya love is all you need.
ama kolay olmuyor işte yazıldığı yada söylendiği gibi olmuyor.
zor oluyor hatta.
zor oluyor.
ama bunda bile kendime suç bulabilirim
yeterince istemediğimi,yeterince çabalamadığımı söyleyebilirim.
çok acımasızım çok
ama sadece kendime.
Oysa Güneş doğacak mıydının geçtiği bir satırın daha çok neşe vermesi gerekmez miydi? Ama güzel bir yazı, eline sağlık
YanıtlaSil