aslında ona kızgın değilim, buna da kızgın değilim. benim derdim onunla yada bununla değil. kendime kızgınım herşeyi bu kadar karmaşık hale getirdiği için. hayat o kadar da ciddiye alınacak bir şey değil çünkü. kendime kızıyorum çok fazla ciddiye aldığım için. kendi yüreğimi ezdiğim için hayat karşısında. sahip olduklarıma arkamı dönmeye kalktığım için kendime kızıyorum.kendim olmak bu kadar zorlaştığı için kendime kızıyorum sadece. bütün bunları düşünmek zorunda kalmama kızıyorum. sürekli başka bir zamanda olmayı düşlemek yerine olduğum zamanla bütünleşmeye çalışmadığım için kendime kızıyorum. önemli olanın zaman değil ben olduğumu bildiğim halde halen çok bir derdim varmış gibi sızlanmama sinir oluyorum.içimde ki harebeyi kimseler görmesin diye sevdiğim insanlara karşı sert olmamı sevmiyorum. onlara yeteri kadar nazik olamadığım için istemeden bazılarını tedirgin ettiğim için, onları kendimden uzaklaştırdığım için sinir oluyorum.  sinir olduğum için mutluyum ama en azından bunu yapabiliyorum.
sızlanmaktan, sürekli eleştiren, karamsar olan, başkalarına bakarak kendini yargılayan ve kendini başkalarına göre yönlendiren insanlardan olmak istemiyorum. kendimden uzaklaşmak istemiyorum. o yüzden savaş başlatıyorum. buyrun bakalım hodri meydan.
all you need is love , love , love  love is all you need