Bir dost bir arkadaş kazanmak çok zaman gerektirir. Tam olarak ne zaman olduğunu anlamazsınız bu yüzden uzun vadede bir şekilde içinize işleyerek gerçekleşir. Ama kaybetmek öyle değildir. Birden kaybedebilirsiniz çok hızlı olur.Bir hatanızla , tek bir şeyle. Bütün yaşanılanlar konuşulanlara birden koca bir öyküye son verilir gibi nokta konulur. Bazen bir anlaşma edasıyla son konuşma yapılır, genelde öfkeli ,şanslıysanız güzel bir konuşmaya hak kazanırsınız . Bazen se bir şey söylenmez ama anlar iki tarafta kendince bir şeyler ve yer altında ki cadılar kesiverir makaslarıyla arada ki yaşam bağını.
Ben kazanma işinde iyi miyim o kadar bilemem ama kazandıklarını elinde tutamadıktan sonra ne kadar anlamı var acaba?. Ve ben kesinlikle kaybetmekte çok iyiyim. Küçükken de hep bir şeylerimi kaybederdim , en azından artık eşlarıma sahip çıkabiliyorum , bir kutuya koyuyorum onları, tabi insanları bir eşya gibi kutulara hapsedemezsin  ki öyle olsun istemem de onların özgürlüğünü isterim . Ama özlüyorum kaybettiklerimi . Sanki her giden bir parçamı alıp gidiyor. Acaba eksiliyor muyum diye düşünüyorum bazen, eksilmekten çok çoğalıyorum gibi geliyor. Sadece çoğalmanın böylesi acı veriyor ...